سپتامبر خونین

کتاب «سپتامبر خونین» به چگونگیِ ترور احمدشاه مسعود و اتفاقاتی می‌پردازد که بلافاصله پس از آن رخ داد. انجینیر محمدعارف سروری، به دلیل اشتغال در وظایف فوق‌حساس امنیتی و اعتماد بسیار بالای احمدشاه مسعود به او، شاهد و مجری اتفاقات و وقایعی است که هیچ‌‌یک از یاران «آمرصاحب» تا آن حد در آن حضور نداشته‌ و دخیل نبوده‌اند.

جبهه‌ی متحد ملی و بخش‌های استخباراتی آن دارای پشتوانه‌ی محکم مردمی بود که این امکان را به رهبری آن می‌داد که طی پنج سال مقاومت در برابر طالبان و القاعده، از تمام حملات تروریسم بین‌المللی و عوامل داخلی آن به جان احمدشاه مسعود جلوگیری کند؛ اما در واپسین سال‌های زندگی «آمرصاحب»، حذف او به یکی از وظایف اصلی چندین سازمان تروریستی و استخباراتی تعدادی از کشورها مبدل شده بود.

آقای سروری در کتاب خود طرح جامعی از وضعیت جبهه‌ی مقاومت علیه تروریسم بین‌المللی را به تصویر می‌کشد. دو روز پس از ترور احمدشاه مسعود در شمال کشور، حوادث تروریستی 11 سپتامبر در نیویورک به وقوع می‌پیوندد و پژوهندگان قضایای افغانستان را با بُعد تازه‌ای از توطئه‌ی ترور او آشنا می‌کند؛ و تمساح بزرگی که تا چند روز پیش تنها نوک دُمش نمایان شده بود، سر بزرگ و تنه‌ی ستبر خود را از زیر آب‌های ناپاک بیرون می‌آورد.

کتاب سپتامبر خونین علاوه‌ بر این‌که از لحاظ منابعِ دست‌اول و چشم‌دیدهای نادر نویسنده دارای ارزش ویژه و منحصربه‌فرد است، روایت بسیار صمیمی و دوستانه دارد. امکان ندارد کسی بخش‌هایی از کتاب را بخواند و در لحظات سخت و طاقت‌فرسا، حس همزاد‌پنداری با نویسنده به او دست ندهد. از تمام خوبی‌های این اثر که بگذریم، مهم‌ترین و ارزش‌مندترین خصیصه‌ی این روایت، داستان مریدی است که پیر و پیشوای خود را از دست می‌دهد و با آن‌که در انجام وظایفش کوتاهی نکرده، ولی این غم بزرگ، سرگشتگی و بی‌پناهی او را چند برابر کرده است.